Τα μαζικά μέσα πληροφόρησης βρίθουν από δηλώσεις πολιτικών, διπλωματών, αξιωματούχων του ΟΗΕ και πολιτών ανά τον κόσμο που κόπτονται για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή μέσω της εκεχειρίας στην ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουση και διαπραγματεύσεων για εξεύρεση λύσης. Όλα αυτά βεβαίως εν τοις πράγμασι σημαίνουν σταμάτημα της στρατιωτικής επιχείρησης του Ισραήλ να διαλύσει την τρομοκρατική μονοκρατορία της Χαμάς, να διαπραγματευθεί με αυτούς που επιθυμούν τον αφανισμό του και το κυριότερο, να συμμετάσχει σε μια πορεία δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους διά της «παραχώρησης γης για ειρήνη». Πρόκειται για θρίαμβο της ελπίδας πάνω στην πραγματικότητα. Κριτικάρουν λοιπόν το Ισραήλ για τη στρατιωτική του αντίδραση στις ρουκέτες που του εκτοξεύονται και για την πρωτοφανούς βαρβαρότητας σφαγή πολιτών στο έδαφός του. Το ευκολότερο πράγμα για ανθρώπους που ζουν με ασφάλεια και ειρήνη στο π.χ. Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο είναι να διαδηλώνουν κατά του Ισραήλ και να ζητούν κατάπαυση του πυρός από αυτούς που ανταποδίδουν τα δέοντα σε αυτούς που τους στέλνουν βροχή ρουκετών και σφάζουν γυναίκες, μωρά και ηλικιωμένους. Το κάλεσμα για κατάπαυση του πυρός δεν έχει νόημα τώρα, θα είχε νόημα αν γίνονταν πριν την εκτόξευση των ρουκετών.
Οι ισραηλινοί στο παρελθόν διαπραγματεύθηκαν πολλάκις στη λογική της παραχώρησης γης για ειρήνη αλλά ποτέ δεν απήλαυσαν ειρήνη, ούτε καν όταν το 2005 οικειοθελώς παραχώρησαν τη λωρίδα της Γάζας. Με όρους δικαίου του πολέμου γιατί να μην ξαναπάρουν πίσω αυτά που παραχώρησαν και δεν εκτιμήθηκαν;
Αυτό που στην πραγματικότητα σημαίνει η έκκληση για κατάπαυση του πυρός και προσφυγή στη διαπραγμάτευση, είναι να μειωθεί το κόστος που πληρώνουν οι παλαιστίνιοι από τις επιθέσεις τους στους πολίτες του Ισραήλ. Και ακόμα πιο πέρα, βάσει των ανεύθυνων και αυτάρεσκων εκκλήσεων τρίτων το Ισραήλ καλείται να περιορίσει την αντίδρασή του σε αυτό που λέμε «αναλογικότητα». Δηλαδή με αυτή την παιδαριώδη, ανερμάτιστη και αφελή λογική το Ισραήλ απλώς να εισβάλλει στη Γάζα, να σκοτώσει ίσο αριθμό παλαιστινίων με τους εβραίους που σκότωσαν οι τρομοκράτες της Χαμάς στις 7 του Οκτωβρίου, να βιάσει ίσο αριθμό γυναικών και να απαγάγει ίσο αριθμό εφήβων, μωρών και ηλικιωμένων. Τότε θα γίνονταν όλα σωστά; Εκεί οδηγεί αυτή η ανεύθυνη και αφελής σκέψη. Αυτή η αντίληψη της αναλογικότητας φαντάζει τόσο γελοία και παράλογη όταν αντλούμε παραδείγματα από την ιστορία. Ας φανταστούμε τι θα έπρεπε να κάνουν οι Αμερικανοί μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ. Αντί για την κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου μήπως απλώς έπρεπε να περιοριστούν στο να βομβαρδίσουν σε αντίποινα ένα αναλόγου μεγέθους Ιαπωνικό λιμάνι και να κάτσουν στ’ αυγά τους; Φαντάζεται κανείς ότι αυτό από μόνο του χωρίς και αυτά που ακολούθησαν με αποκορύφωμα τις ατομικές βόμβες, θα οδηγούσε την τότε Ιαπωνία στο να γίνει μια ειρηνική χώρα στο βαθμό που προκόβει σήμερα;
Ολες αυτές οι φωνές περί συγκράτησης του Ισραήλ δεν αποτελούν παρά διαγκωνισμό σε μια πασαρέλα ηθικής κομψότητας από μια ασφαλή απόσταση και με έξοδα κάποιου άλλου.
Αυτοί που σκέφτονται ότι οι διαπραγματεύσεις είναι μια μαγική απάντηση στο πρόβλημα δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι όταν ο Α επιθυμεί τον αφανισμό του Β αυτό δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να επιλυθεί φιλικά και ήρεμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι «συνταγματικές» θέσεις της Χαμάς που εκλέχτηκε με το 70% των ψήφων των παλαιστινίων στη Γάζα, ορίζουν ως σκοπό της ύπαρξής τους σε αυτόν τον κόσμο την εξαφάνιση του Ισραήλ και των Εβραίων. Τι είδους συνομιλίες ή συνεννοήσεις μπορείς να κάνεις με τέτοιους ανθρώπους; Για ποια λύση δύο κρατών με δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους μπορούμε να μιλάμε αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι; Τι είδους εχέγγυα για μια μόνιμη ειρήνευση στην περιοχή μπορεί να προσφέρει μια τέτοια προοπτική; Οι παλαιστίνιοι είχαν ανεξάρτητο κράτος, στη Γάζα, για μια 20ετία. Και τι απέδειξαν; Ότι δεν είναι παρά μια ρουφήχτρα της διεθνούς βοήθειας που αντί να επενδύσουν στο χτίσιμο μιας υγιούς κοινωνίας για την ευημερία του λαού τους, αναλώθηκαν ολοκληρωτικά στο να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο παγκοσμίως δίκτυο τούνελ πολεμικής χρήσης, να κατασκευάζουν ρουκέτες για συνεχή βομβαρδισμό του Ισραήλ, να διδάσκουν στα σχολεία το μίσος για τους εβραίους, να προπονούν τρομοκράτες, να φουντώνουν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και οτιδήποτε άλλο, εκτός από αυτά που θα ωθούσαν την κοινωνία τους να ζήσει μια ειρηνική και παραγωγική ζωή.
Για το Ισραήλ είναι πλέον μονόδρομος η εξάλειψη της Χαμάς και η πλήρης αναμόρφωση της Γάζας υπό την εποπτεία του. Αν μετά από καιρό μπορούν να υπάρξουν μετριοπαθείς, λογικοί και ειρηνόφιλοι υποψήφιοι πολιτικοί που θα αποκηρύσσουν τον ισλαμικό φανατισμό, την τρομοκρατία και συνάμα δεχθούν την πραγματικότητα του ισραηλινού κράτους, τότε και μόνο τότε ψηφίζοντάς τους ο παλαιστινιακός λαός θα δει ένα ειρηνικό και ελπιδοφόρο μέλλον με γείτονα το Ισραήλ. Σήμερα τέτοιοι πολιτικοί δεν μπορούν καν να εκδηλωθούν διότι θα δολοφονούνταν από τη Χαμάς. Σήμερα ο παλαιστινιακός λαός υφίσταται απώλειες επειδή η ηγεσία του (την οποία όμως ψήφισε και στήριξε) επέλεξε να τον ρίξει στη φωτιά του πολέμου με τις τρομοκρατικές της ενέργειες και είναι μεγίστη αφέλεια να νομίζουν κάποιοι ότι ένα ενδεχόμενο παλαιστινιακό κράτος μπορεί να είναι ειρηνόφιλο εμπεριέχοντας εντός του τρομοκράτες οι οποίοι ως διά μαγείας θα μεταλλαχθούν σε ιατρικούς επισκέπτες, οδηγούς ταξί, εμπόρους επίπλων, ή δασκάλους.
Γιώργος Χώτος, Μάρτιος 2024