—Το ισλάμ καλπάζει, αλώνει κάστρα, υποσκάπτει θεμέλια, διαβρώνει θωρακίσεις, καρκινοποιεί σώματα, σφίγγει βρόγχους, μέσα στη Δυτική επικράτεια. Αφέθηκε να το κάνει λόγω εφησυχασμού, υποτίμησης κινδύνου και κυρίως λόγω της παράλογης οικοφοβίας και της ανίας από την ευμάρεια Δύσης.
—Τα πάντα είναι ιδεολογία. Η ιστορία το επιβεβαιώνει. Η ιδεολογία κυριεύουσα την ψυχή και τον νου των κοινωνιών προσφέρει τη γόμωση που τροφοδοτεί την κινητικότητα των εθνών για ανύψωση της θέσης των σε ισχυρές βαθμίδες στην παγκόσμια σκακιέρα.—Το πως θα φλογίσει μια ιδεολογία ένα έθνος είναι θέμα εξόχως πολύπλοκο και μακροσκελές στην ανάλυση. Όμως ένα δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Ο καταλυτικός ρόλος των ηγετών στο να προκαλέσουν την αλυσιδωτή αντίδραση από μια εμπνευσμένη αρχή μέχρι την εξάπλωση της ιδεολογικής έξαρσης στο σύνολο του πληθυσμού.—Η κατάσταση διευκολύνεται στο παραπάνω όταν η κοινωνία του έθνους διαχειρίζεται μια βαριά και σημαίνουσα ιστορική κληρονομιά στο ιστορικό γίγνεσθαι, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Όμως αν αυτό το ιστορικά πλούσιο σε πολιτισμικούς καρπούς χωράφι έχει αφεθεί μακροχρονίως αφρόντιστο, ο ίδιος ο λαός το θεωρεί άγονο. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ηγέτης θα τους πείσει να το δουλέψουν και να το κάνουν ξανά γόνιμο.—Το ισλάμ βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση καθότι το συνέχει παγκοσμίως η ιδεολογική πίστη στο κοράνι. Φλογίζονται απ’ αυτό και οι ηγέτες του έχουν εύκολο έργο στο να κατευθύνουν απλώς τις μάζες του στο επεκτατικό του μέλημα.—Στον καιρό μας, που στη Δύση ως μόνος ηγέτης έστω και με ιδιότυπο τρόπο προβάλλει μόνο ο Ντόναλντ Τράμπ, η ανάσχεση του ισλάμ δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, αν και εφόσον βέβαια η Δύση επιθυμεί ανάσχεσή του.—Παντού στην υφήλιο το ισλάμ καθαρίζει τις εστίες του από αλλόθρησκους ενώ στη Δύση διογκώνεται. Ο στόχος είναι κάτι παραπάνω από ορατός, ασχέτως του αν οι θεσμοί της Ευρώπης (κυρίως) και των ΗΠΑ θεωρούν ότι μπορούν να διασφαλίσουν το κοσμικό κράτος δικαίου. Λείπει η ιδεολογία για να ξυπνήσουν και αμυνθούν, οπότε ναρκωμένοι παρακολουθούν απαθώς το ξήλωμα του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού τους.—Η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί το μέχρι στιγμής ανάχωμα που ανθίσταται στο να ξεχυθούν προς την Ευρώπη τα μουσουλμανικά στίφη. Προμαχώνας και απόρθητο κάστρο είναι μέχρι στιγμής το Ισραήλ αλλά μακροχρόνια κινδυνεύει αν δεν λάβει βοήθεια. Και βοήθεια που θα λειτουργήσει πολλαπλώς ενισχυτικά για την ασφάλεια τόσο τη δική του όσο και των γειτονικών του κινδυνευόντων φυλακίων μπορεί να προέλθει μόνο από μια συμμαχία (στρατιωτική βεβαίως) με τον Ελληνισμό της Ελλάδας και της Κύπρου.—Το Ισραήλ δεν έχει ιδεολογικό έλλειμα. Είναι πρωθιερέας της ιδεολογικής ισχύος. Ξέρει τι θέλει, πως να το απαιτήσει και πως να το πάρει. Το πρόβλημα το έχει ο Ελληνισμός που απυξίδωτος πορεύεται, γίνεται αναλώσιμος αντί υπολογίσιμος ακόμα και στους φίλους του και κινδυνεύει να αντιμετωπίσει τη σκληρή αλήθεια όχι ως ενδεχόμενο αλλά ως ερώτημα του «πότε;».—Η Ρωσία με τον ευρασιανισμό, η Κίνα με τον νεο-κομφουκιανισμό, η Τουρκία με τον νέο-οθωμανισμό και η Αμερική του Τραμπ με το MAGA, ξεκαθαρίζουν (ή καλύτερα προβάλλουν) το ιδεολογικό τους καύσιμο για να επικρατήσουν στην περιφέρεια που στοχεύουν και εργάζονται με σύστημα για τον σκοπό τους. Ξέρουν τι θέλουν και δεν το κρύβουν. Μακάρι να τους ζηλεύαμε.—Αντίθετα στη Δύση, η χρήσιμη ηλιθιότητα της ισλαμο-αριστεράς όχι μόνο δεν προστατεύει τα του οίκου της αλλά προσκαλεί ασμένως την ισλαμική επικυριαρχία.
—Για την Ελλάδα και την Κύπρο, για όποιον βλέπει το που κατευθύνεται το βέλος του χρόνου, δεν υπάρχει ούτε καιρός διαθέσιμος, ούτε παρηγορητικές εναλλακτικές παρά μόνο η αφύπνιση με ηγεσία που θα ξαναδώσει ιδεολογικό πρόσημο μεγαλαυχίας στο λαό για ισχυροποίηση και δημιουργία κάστρου ανάσχεσης του ισλάμ στο τετράπολο Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-ΗΠΑ. Για να το μπορέσουμε όμως, πέρα από το να το θέλουμε ειλικρινά, πρέπει να πιστέψουμε σε μια ιδεολογία Ελληνικών δικαίων.