Η ειρήνη που απολαμβάνουμε είναι το ύψιστο αγαθό που η ανθρώπινη μοίρα μπορούσε να μας προικοδοτήσει.
—Στο περιβάλλον της ειρήνης πολύ λίγοι στοχάζονται τι θα σήμαινε ένας πόλεμος που θα ξεθεμελίωνε την καθημερινότητά τους και ακόμα λιγότεροι το αν υπάρχει λόγος να προετοιμάζεσαι για ενδεχόμενο πόλεμο προκειμένου η ειρήνη να ενδυναμωθεί ως προοπτική.—Ο πόλεμος είναι το φρικτότερο γεγονός στο βίο του ανθρώπου. Σκοτώνεις για να μη σκοτωθείς. Σε ένα πόλεμο, δίκαια ή άδικα (τις περισσότερες φορές) ο επιτιθέμενος τον προκαλεί και ο αμυνόμενος γίνεται εμπόλεμος και οφείλει να επιδείξει αρετή.—Πέραν του καλού και του κακού, πρόκειται για θέμα επιβίωσης. Η ηθική του πολέμου συνιστά περισσότερο θεωρία παρά εφαρμογή. Την επικαλείται απεγνωσμένα αυτός που ηττάται και όσα δίκια κι αν έχει, μόνο ψήγματά της μπορεί να κατοχυρώσει. Αυτό που σίγουρα δεν κατοχυρώνεται είναι η αποφυγή του να σκοτωθούν άμαχοι.—Ο πόλεμος αφορά κράτη και αν ξεσπάσει είναι το ένα κράτος εναντίον του άλλου. Πολεμούν οι στρατιώτες αλλά στην ουσία όλος ο πληθυσμός καθίσταται εμπόλεμος. Η ίδια η ιστορία βοά για την καθολικότητα του φαινομένου. Ο ένας λαός απέναντι στον άλλον να επιδιώκει να τον υποτάξει στη θέλησή του, να τον νικήσει, να τον αναγκάσει να παραδοθεί ή να συνθηκολογήσει όταν και αν καταλάβει την αδυναμία του να επιβληθεί.—Ουσιαστικά πρόκειται για την αποφυγή περαιτέρω απωλειών ζωών και υποδομών από τον ηττημένο. Η αιματοχυσία που υφίσταται ο λαός του, πολεμιστές και άμαχοι, φθάνει σε ένα σημείο όπου η δημιουργούμενη δυστυχία γίνεται αφόρητη.—Μόνο αφελείς δεν κατανοούν ότι δύο λαοί εμπόλεμοι θέτουν τις ζωές όλων των υπηκόων τους μάχιμων και μη σε κίνδυνο. Και αυτό που συμβαίνει σε όλους τους πολέμους, είναι ότι τα θύματα μεταξύ του λαού είναι περισσότερα ανάμεσα στους αμάχους παρά στους μάχιμους.—Η απανθρωπιά και τα εγκλήματα πολέμου αφορούν την κακομεταχείριση των αιχμαλώτων και τη συνειδητή εκτέλεση αμάχων, σε ελεγχόμενες συνθήκες περιορισμού των σε ορισμένο μέρος χωρίς πρόθεση να πολεμήσουν τον επικρατούντα.Οτιδήποτε άλλο σε περίοδο σύρραξης, από βομβαρδισμό πόλεων έως οδομαχίες που επιφέρουν θανατικό σε αμάχους, φευ, είναι αναμενόμενο και δεν αποφεύγεται ούτε ξορκίζεται με κατάρες, κραυγές και καταγγελίες.
—Ας τα έχουν αυτά υπόψη οι διακινητές ουτοπικών και ανεφάρμοστων θεωριών και αναλύσεων οι οποίοι πονηρά σκεπτόμενοι θεωρούν ότι σε μια απευκταία εμπλοκή της πατρίδας τους σε πόλεμο υπάρχουν ασφαλή σημεία για να καταφύγουν και με την άνεση του παρατηρητή να κρίνουν τα γεγονότα του πολεμικού πεδίου. Το πολεμικό πεδίο είναι όλη η επικράτεια.