ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΩΡΙΕΣ

—Η απαρχή της ζωής, με τη δημιουργία του πρώτου κυττάρου, το οποίο κατόπιν εξελίχθηκε σε διαφορετικού τύπου κύτταρα και συνάμα σε πολυκύτταρους οργανισμούς, παραμένει ένα μυστήριο για το οποίο ο συνδυασμός επιστήμης και φιλοσοφίας δίδει δύο υποθέσεις.

—1) Την «ΑΒΙΟΓΕΝΕΣΗ», δηλαδή την βάσει τυχαίων συνδυασμών υπαρχόντων μορίων στο αρχέγονο νερό στη διάρκεια μεγάλου χρόνου κατάληξη σε λειτουργικό κύτταρο και,

2) Τη δημιουργία του πρώτου κυττάρου βάσει «ΕΥΦΥΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ» από προϋπάρχουσα διάνοια.

—Η επικρατούσα θεωρία της αβιογένεσης παραβλέποντας όλα τα αδιέξοδα της επιστημονικής αιτιολόγησης, με αόριστες υπεργενικεύσεις, θεωρεί ότι δοθέντος άφθονου χρόνου η τυχαία συνένωση υπαρχόντων στο νερό οργανικών μορίων κάποια στιγμή θα καταλήξει σε λειτουργικό κύτταρο.

—Η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού αντιτείνει ότι αυτό που διακινεί η αβιογένεση είναι αδύνατον να συμβεί για πολλούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους λόγους και καταλήγει ότι μόνο βάσει ενός σχεδίου συγκρότησης των δημιουργηθέντων προς τούτο οργανικών μορίων προκύπτει το ασύλληπτης πολυπλοκότητας κύτταρο.

—Πριν προχωρήσω στη σκιαγράφηση των γεγονότων που καταλήγουν σε κύτταρο, επισημαίνω το παράδοξο που διέπει το στοχασμό για το ποια από τις δύο θεωρίες μπορεί να αληθεύει.

Ενώ λοιπόν η θεωρία της αβιογένεσης απορρίπτει το υπερφυσικό του ευφυούς σχεδιαστή και με υλικούς όρους δέχεται τους συνδυασμούς των οργανικών μορίων που θα καταλήξουν σε κύτταρο, αγνοεί σκανδαλωδώς το ατελέσφορο (και αδύνατον πιθανοθεωρητικά) αυτών των τυχαίων συνδυασμών οι οποίοι ακριβώς λόγω της φυσικής και της χημείας είναι αδύνατον να φτιάξουν κύτταρο.

—Από την άλλη μεριά, η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού, βάσει ακριβώς των νόμων της φυσικής και της χημείας δέχεται ότι ναι μεν μας είναι αδύνατον να συλλάβουμε την υπερφυσική βούληση του σχεδιαστή, όμως μόνο η ενέργεια αυτής της υπερφυσικής ευφυίας μπορεί ηθελημένα να βάλει σε τάξη τα μόρια και να τα συναρθρώσει σε ένα λειτουργικό κυτταρικό σχηματισμό.

—Με άλλα λόγια η αβιογένεση απορρίπτει το υπερφυσικό και δέχεται ως αληθές το αδύνατον να συμβεί υλικά, ενώ ο ευφυής σχεδιασμός δέχεται το υπερφυσικό και συνεπώς ως αληθές το δυνάμενο να συμβεί έτσι υλικά.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ

—Δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε το μυστήριο της προέλευσης της ζωής χωρίς τον ορισμό της.

–Ετσι λοιπόν:

«Ζωή είναι η κυτταρική οντότητα που ανταλλάσσει ύλη και ενέργεια με το περιβάλλον και αναπαράγεται βάσει μοριακού κώδικα του οποίου οι τυχόν μεταβολές αλλάζουν σταδιακά την οντότητα σε άλλη».

—Κομβικό σημείο στον παραπάνω ορισμό είναι η έννοια του κυττάρου, χωρίς τη γνώση του οποίου κάθε απόπειρα να ξεδιαλύνουμε το μυστήριο καθίσταται το λιγότερο αφελής.

Και το πλέον απλό, ή και πρωτόγονο (αν θέλετε) κύτταρο, δεν είναι μια μικροσκοπική υδαρής μάζα που εμπεριέχει απλώς διάφορα οργανικά μόρια όπως ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ, ΛΙΠΗ, ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ, ΝΟΥΚΛΕΪΚΑ ΟΞΕΑ, αλλά ένα απόλυτου προγραμματισμού εργοστάσιο με απόλυτο συντονισμό απειράριθμων βιοχημικών αντιδράσεων που συμβαίνουν συνεχώς σκοπεύοντας βασικά στην αναπαραγωγή του κυττάρου.

—Εάν αποτύχουν έστω και λίγες αντιδράσεις, το κύτταρο πεθαίνει και αναπαραγωγή φυσικά δεν υφίσταται πλέον.

—Οι βιοχημικές αντιδράσεις αφορούν οργανικά μόρια (ενώσεις του άνθρακα) τα οποία παράγονται από το ίδιο το κύτταρο (ή και από άλλα κύτταρα), μετατρέποντας ανόργανα μόρια του περιβάλλοντος όπως το διοξείδιο του άνθρακα σε οργανικά μόρια. Γι’ αυτό και ο κλάδος της χημείας που ασχολείται με μόρια που περιέχουν άνθρακα ονομάζεται «οργανική χημεία» και όχι π.χ. «ανθρακική χημεία», υπονοεί δηλαδή ότι αυτά τα μόρια έχουν προέλευση από οργανικά όντα.

(Συνεχίζεται)