Με τον όρο «αιρετικά» μη φανταστείτε τίποτα καυτά και ξεθεμελιωτικά, αλλά εκείνα που υποστηρίζω πεπεισμένος για αυτά περισσότερο από τα αντίθετά τους, βάσει κριτικής σκέψης, «πραγματικής» πραγματικότητας, επιστημονικότητας και γιατί όχι, αίσθησης και ενστίκτου.

—Και τα ονοματίζω «αιρετικά» όχι επειδή είναι πρωτόγνωρα αλλά επειδή αντιστρατεύονται αντιλήψεις που επικράτησαν. Το γιατί επικράτησαν είναι θέμα διατριβής ολόκληρης και δεν είναι δυνατό να με απασχολήσει εδώ.

—Αλλωστε δεν θα με απασχολήσει εδώ και η εκτενής αιτιολόγηση των απόψεών μου που την έχω αλλαχού εκθέσει. Αυτό που κάνω τώρα είναι ένα ξεκαθάρισμα του προφίλ μου για καινούργιους (ή και παλιούς ενδεχομένως) φίλους.

—ΠΡΩΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ. «ΑΒΙΟΓΕΝΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΕΥΦΥΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ». Η επικρατούσα θεωρία της αβιογένεσης υποστηρίζει ότι η δημιουργία της ζωής (το πρώτο κύτταρο δηλαδή) έγινε στον αρχέγονο πλανήτη μέσα στο νερό από τυχαίους συνδυασμούς σκόρπιων οργανικών μορίων. Η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού υποστηρίζει ότι το τυχαίο παραπάνω είναι αδύνατον λόγω της ασύλληπτης πολυπλοκότητας του εγχειρήματος και μόνο η λειτουργική συναρμολόγηση των μορίων από κάποιο ευφυή σχεδιαστή μπορεί να το πραγματώσει. Είμαι πεπεισμένος για το δεύτερο και όσο το ερευνώ (βιολόγος γαρ, μην το ξεχνάμε) όλο και περισσότερο πείθομαι.

—ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ. «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΑΡΝΗΤΩΝ». Εν πολλοίς, οι υποστηρικτές της ανησυχίας λόγω κλιματικής διαταραχής, που προέρχεται από την καύση των ορυκτών καυσίμων που προσθέτει διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, «αγωνίζονται» για την κατάργηση της χρήσης των προκειμένου να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη από το εντεινόμενο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Με άλλα λόγια θεωρούν το διοξείδιο του άνθρακα μάστιγα. Εγώ δεν το θεωρώ μάστιγα αλλά ευλογία για τη ζωή στον πλανήτη (το γιατί το έχω αναλύσει) και συνάμα δεν θεωρώ ότι το κλίμα τείνει προς κάποια αποκαλυπτική καταστροφή.
–

–ΤΡΙΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ. «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ». Πολύ δύσκολο να περιγράψω τι συμπεριλαμβάνω σε αυτό το δίπολο αλλά θα το σκιαγραφήσω. Διαδηλώσεις, φλογισμένες δηλώσεις, ακτιβισμός, δικαιωματική συμπεριφορά, μαζικές αγανακτήσεις κλπ ως έκφραση ευαισθησιών της κοινωνίας, μου δημιουργούν εξαρτημένο αντανακλαστικό αποφυγής των. Κι αυτό όχι επειδή είμαι λιγότερα ευαίσθητος ή συναισθηματικά παγωμένος (το εντελώς αντίθετο μάλιστα), αλλά επειδή το συναίσθημα απουσία λογικής, ψυχραιμίας και καθαρού μυαλού δεν πρέπει να καταλήγει σε αποδιοργάνωση αλλά στη βελτίωση. Και βελτίωση εν θερμώ δεν είναι δυνατή. Μόνο το καθαρό μυαλό μπορεί να βρει λύσεις στο κάθε πρόβλημα, ειδάλλως θα προσθέσει νέα προβλήματα. Η συναισθηματική μου φύση λοιπόν δεν ξεφεύγει σε άτακτο καλπασμό αλλά με τα γκέμια της λογικής την καθιστώ υπάκουο άτι.

—Τέλος, να ξεκαθαρίσουμε ότι «συντήρηση» σημαίνει επίμοχθη διατήρηση αυτών που αποδείχθηκαν λειτουργικά, ενώ «προοδευτικά» συνήθως αυτά που ξεχαρβαλώνουν τα ισχύοντα χωρίς να βελτιώνουν. Και το παράδοξο, κι αν θέλετε το πιστεύετε, η προοδευτικότητά μου μέσα στη συντήρηση είναι πολύ τολμηρότερη από τις κούφιες και σαματατζίδικες κραυγές των δήθεν προοδευτικών.