Πριν από κάθε τι άλλο να δώσω τα διαπιστευτήριά μου προκειμένου να μειώσω την όποια καχυποψία του αναγνώστη απέναντί μου, καθώς θα επιχειρήσω με κοινή επιστημονική (και όχι μόνο) λογική να καθησυχάσω μυαλά και συνειδήσεις από την εξάπλωση της ιδεοληψίας πλέον που καλείται «κλιματική αλλαγή».
Ως βιολόγος, υδροβιολόγος με επαρκείς γνώσεις χημείας και φυσικής και με μακρά εργαστηριακή πείρα στα ψάρια και στο πλαγκτόν, όπως και να το κάνουμε έχω εξοικειωθεί με το δαιμονοποιημένο μόριο του διοξειδίου του άνθρακα (CO2), αυτό δηλαδή που απελευθερωμένο και από την καύση των ορυκτών καυσίμων συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα και εντείνοντας (κατά τη θεωρία της κλιματικής αλλαγής) το φαινόμενο του θερμοκηπίου, θα ζεστάνει τόσο πολύ τη Γη στο μέλλον (κάποτε), που θα δημιουργήσει μια κόλαση αποτελειώνοντας την ανθρωπότητα. Και η κόλαση δεν θα δημιουργηθεί άμεσα μόνο από την αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και έμμεσα από το φούσκωμα των θαλασσών και τη μείωση της αλκαλικότητάς των, το χάσιμο των παράλιων περιοχών, την αύξηση των τυφώνων, των πλημμυρών (μέχρι και των σεισμών έχουμε ακούσει), τις επιδημίες που θα ενσκήψουν, την ξηρασία, την πείνα και ότι άλλο αποκαλυπτικό είναι πρόσφορο για κινδυνολογία (και εντυπωσιασμό βεβαίως). Και όλα αυτά επειδή η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αυξάνει και από 0.028 % προπολεμικά έχει φθάσει σήμερα στο 0.042 %. Είμαι σίγουρος ότι η κοινή αντίληψη δεν γνωρίζει αυτά τα νούμερα της ελάχιστης περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα, ούτε ότι το διοξείδιο είναι άχρουν, άοσμο, μη ερεθιστικό και φυσικά δεν αποτελεί ρύπο. Και όχι μόνο δεν είναι ρύπος, αλλά αντίθετα είναι η βάση της ζωής και στηρίζει τη ζωή. Χωρίς διοξείδιο δεν υπάρχουν φυτά ούτε φύκη και χωρίς αυτά δεν υπάρχουν ούτε χερσαία ζώα ούτε ψάρια. Είναι δηλαδή η «ευλογία» της βιόσφαιρας. Και φυσικά συμβάλλει κι αυτό (ευτυχώς) μαζί με τους υδρατμούς (κυρίως) και άλλα αέρια στο φαινόμενο του θερμοκηπίου που εμποδίζει τη Γη να γίνει χιονόμπαλα διατηρώντας έτσι τη μέση θερμοκρασία της γήινης ατμόσφαιράς μας γύρω στους 15 οC.
Πόση πρόληψη, ημιμάθεια, υστερία, υστεροβουλία και αλλοτρίωση μπορεί να χωνέψει όμως αυτή η ιδεοληψία; Πολύ, πάρα πολύ, κατά το πως το έχω παρακολουθήσει να εξελίσσεται ιδίως κατά την τελευταία τριακονταετία. Όμως στο συνειδησιακό κοινωνικό επίπεδο, την ηθική υπεροχή την έχουν «καπαρώσει» οι ακτιβιστές (της Δύσης βεβαίως και όχι του ισλαμικού, ή του Κινεζικού, ή του Ινδικού, ή του Ρωσικού κόσμου) που μάχονται υποτίθεται τις πρακτικές της μοντέρνας ανθρωπότητας που καίει ορυκτά καύσιμα, με αίτημα και σκοπό τους να τα καταργήσει εδώ και τώρα και να αποκτά πλέον την ενέργειά της από τις λεγόμενες πράσινες πηγές (αιολική, ηλιακή, υδρογονική, με την πυρηνική σταδιακά να επανέρχεται αποενοχοποιημένη). Η αποδοχή αυτών των απόψεων έχει εμποτίσει τόσο πολύ τις ψυχές των κοινωνιών (των Δυτικών επαναλαμβάνω), που οποιαδήποτε φωνή -επιστημονική ή κοινής λογικής την αμφισβητεί, κατατάσσει τον φορέα της στους αναίσθητους, κακόβουλους ή πιθανώς και στα μίσθαρνα όργανα των πετρελαϊκών γιγάντων.
Με οδηγό την επιστήμη, την κοινή λογική και το τι παρατηρώ γύρω μου, θα επιχειρήσω συνοπτικά να αντιταχθώ στις Κασσάνδρες της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής, επειδή όλα αυτά τα χρόνια η σύμπλευση πολιτικών επιλογών και επιστημονικών προβλέψεων βασισμένων σε μοντέλα, έχει δημιουργήσει αυτή την υστερία που οδηγεί σε ενεργειακό ολοκληρωτισμό με τη συνδρομή στρατευμένων επιστημόνων που νέμονται αποκλειστικά τεράστια ερευνητικά κονδύλια. Για αρχή λοιπόν, ιδού παρακάτω κάποιες θέσεις μου.
- Το λίγο παραπάνω διοξείδιο του άνθρακα έχει πρασινίσει τον πλανήτη. Όλα τα φυτά αυξάνονται οργιαστικά. Κήποι, περιβόλια, καλλιέργειες, δάση, κυριολεκτικά δεν «συγκρατούνται» στο πρασίνισμα. Οι πατρινοί ας κοιτάξουν το Παναχαϊκό ή την Παλιοβούνα όπου η ζώνη του δενδροθάμνων έχει επεκταθεί πολύ ψηλότερα απ’ ότι στο παρελθόν. Γενικώς και σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, από το 1985, ο πλανήτης έχει κατά 14% πρασινίσει περισσότερο.
- Επειδή και τα φύκη χρειάζονται το διοξείδιο, στο εργαστήριο όπου καλλιεργώ φυτοπλαγκτόν διοχετεύοντας με αεραντλία ατμοσφαιρικό αέρα, η ανάπτυξή τους είναι τουλάχιστον 40% ταχύτερη και καλύτερη απ’ ότι το 1991 που πρωτοάρχισα.
- Οι ακτές όχι μόνο δεν υποχωρούν αλλά επεκτείνονται, όπως για παράδειγμα παρατηρείται στις εκβολές του Χάραδρου για να μιλήσουμε για την περιοχή μας. Ολες οι καταστροφικές προβλέψεις εδώ και 30 χρόνια περί εξαφάνισης των νησιών του Ειρηνικού, κατάκλυσης των παράλιων πόλεων και πλήρους εξαφάνισης των πολικών πάγων έχουν διαψευσθεί, αναγκάζοντας τους καταστροφολόγους σε διαρκή μετάθεση των «αρμαγεδονικών» ημερομηνιών τους, προκειμένου, και αυτοί να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, αλλά και το κοινό να παραμένει σε φοβική ετοιμότητα.
- Βάσει καταγραμμένων διαχρονικών μετρήσεων των ΗΠΑ που διατηρούν ακριβή στοιχεία, για τα τελευταία 100 χρόνια, και αντίθετα από εντυπωσιοθηρικά καταστροφολογικά σενάρια που διακινούνται παντοιοτρόπως, δασικές πυρκαγιές, τυφώνες, πλημμύρες και τα συναφή όχι μόνο δεν παρουσιάζουν αύξηση αλλά αντίθετα εντυπωσιακή μείωση και ακόμα πιο εντυπωσιακή μείωση απωλειών ανθρώπινης ζωής.
- Η υποτιθέμενη προβλεπόμενη αύξηση της θερμοκρασίας ανάλογα με την αύξηση του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα, όχι μόνο δεν αποδεικνύεται ως μια γραμμική σχέση (δηλαδή όσο αυξάνεται το διοξείδιο ακολουθεί αναλογικά και η θερμοκρασία), αλλά υπάρχουν σοβαρότατα στοιχεία από μελέτες ισοτόπων και πυρήνων πάγου της Ανταρκτικής ότι από το μακρινό παρελθόν ότι πρώτα αύξανε η θερμοκρασία και ακολουθούσε η αύξηση του διοξειδίου μετά και όχι το αντίθετο. Αλλωστε είναι γνωστό στην επιστήμη και το φαινόμενο κορεσμού του διοξειδίου ως προς την επίδρασή του στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δηλαδή με άλλα λόγια, από ένα σημείο και πέρα η αύξηση του διοξειδίου όσο μεγάλη κι αν είναι έχει πλέον ασήμαντη επίδραση στη θερμοκρασία. Επιπλέον, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα η μέση θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά 1 περίπου βαθμό λόγω της θερμής γεωλογικής περιόδου που διανύουμε.
- Από ιστορικά στοιχεία όχι μόνο της αρχικής βιομηχανικής εποχής αλλά και πολύ παλαιότερα όταν δεν υφίστατο καν καύση ορυκτών καυσίμων, πως άραγε εξηγούνται θερμότερες περίοδοι από τη σύγχρονη αφού το διοξείδιο ήταν πολύ χαμηλότερο των σημερινών επιπέδων; Αρα, το κλίμα είναι μια πολύπλοκη και εν πολλοίς ακατανόητη ακόμα κατάσταση που υπόκειται σε ηλιακές, κοσμικές και γεωλογικές δυνάμεις τις οποίες προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε. Αλλωστε στην επιστήμη, οι όποιες ενδείξεις και οι εξ’ αυτών υποθέσεις ή προβλέψεις, ποτέ δεν καθίστανται θεωρίες ή αποδείξεις αν δεν επιβεβαιωθούν ότι καταλήγουν επαναλαμβανόμενα κάπου. Δηλαδή σαφής σύζευξη αιτίας και αποτελέσματος. Κάτι τέτοιο σε μια χαοτική κατάσταση όπως το κλίμα δεν συμβαίνει.
- Ενάντια στην περιρρέουσα κινδυνολογία που κυριαρχεί στα ΜΜΕ, ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος της Αυστραλίας ακμάζει, οι πολικές αρκούδες πληθυσμιακά αυξάνουν, οι πάγοι της Ανταρκτικής δεν μειώνονται και οι μεγάλες παράλιες πόλεις δεν έχουν πλημμυρίσει. Το να κινδυνολογείς ότι αυτό θα γίνει κάποτε στο μέλλον αόριστα όταν πλέον δεν θα ζεις, είναι ανέντιμο και το κάνεις για να σε προσέξουν μια και οι μέχρι τώρα διαρκώς μετατιθέμενες χρονικά δυσμενείς προβλέψεις σου έχουν οικτρά διαψευσθεί (κάτι βέβαια που θα έπρεπε να σε ανακουφίζει).
Τα παραπάνω συνοπτικά αρκούν για τη σκιαγράφηση βάσει στοιχείων της φενάκης της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής (ή κρίσης) και επ’ ουδενί δεν εξαντλούν την βάσει λογικής επιχειρηματολογία αποδόμησης της κλιματικής υστερίας που έχει και επιπτώσεις στην οικονομία και γενικά στο ευ ζην του ανθρώπου.
Επειδή αξίζει επιπλέον να σκεφτούμε και το τι συμφέρει την ανθρωπότητα όσον αφορά τα οφέλη από «περισσότερο κρύο» ή «περισσότερη ζέστη», σε συνδυασμό με το παραπάνω ή λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα, η απάντηση προκύπτει αβίαστα ανεξάρτητα ακόμα και από το αν το περισσότερο διοξείδιο θερμαίνει τη Γη. Ναι λοιπόν, λίγο παραπάνω ζέστη είναι επιθυμητή μια και το κρύο σκοτώνει περισσότερο και ναι λοιπόν εμφατικότατα, η αύξηση του διοξειδίου είναι ευεργετικότατη (πραγματική ευλογία) καθώς, και το πλανητικό πράσινο αυξάνει και – το κυριότερο – η απόδοση των καλλιεργειών έχει μεγιστοποιηθεί, ευνοώντας εντυπωσιακά την αντιμετώπιση του επισιτιστικού προβλήματος της ανθρωπότητας.
Αλλωστε το διοξείδιο είναι παντοτινός μας σύντροφος, με τον άνθρωπο να εκπνέει καθημερινά περί τα 0.7 του κιλού από αυτό (και σήμερα είμαστε 8 δισεκατομμύρια σε σύγκριση με τα λιγότερο από 3 στα τέλη του ΄50) και ανάλογα ποσά παράγουν τα πολύ περισσότερα σήμερα ζώα της κτηνοτροφίας καθώς και τα πολύ περισσότερα εδαφικά μικρόβια των πολύ μεγαλύτερων εκμεταλλευομένων αγροτικών γαιών.
Περισσότερη και λεπτομερέστερη ανάλυση επί των παραπάνω αλλά και πολλών άλλων επιπρόσθετων και διαφωτιστικά σημαντικών, επιφυλάσσομαι να αναπτύξω σε άλλο άρθρο αφού πρώτα κινηθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη από το παρόν.