Οσοι μυγιαστούν ας μυγιαστούν, όμως ας μου αποδείξουν ότι τα παρακάτω είναι παράλογα.
• Πως είναι δυνατόν να ξεκινάς έναν πόλεμο εξόντωσης του εχθρού σου, να τον χάνεις και μετά να το παίζεις θύμα;
• Πως είναι δυνατόν να ξεκινάς ένα πόλεμο εξόντωσης του εχθρού σου, να χάνεις και να ζητάς ανακωχή με τους δικούς σου όρους;
• Πως είναι δυνατόν να ξεκινάς ένα πόλεμο εξόντωσης του εχθρού σου, να χάνεις και αυτός από άμυνα να περνά στην επίθεση, να καταλαμβάνει εδάφη σου κι εσύ να ουρλιάζεις σ’ όλο τον κόσμο «κοιτάξτε, κοιτάξτε, αυτός κανονικά πρέπει μόνο να αμύνεται, τι δουλειά έχει να επιτίθεται στα μέρη μου; Καταδικάστε τον».
Τα παραπάνω οι χαμένοι δεν θα τα πάθαιναν αν πρώτα σκέφτονταν τα παρακάτω:
• Όταν κινείς να τα βάλεις με κάποιον δυνατότερο αν τα καταφέρεις μπράβο σου, αν όχι ήθελές τα και παθές τα, ποιος περιμένεις να σε λυπηθεί;
• Οίκτος αξίζει μόνο στους μετανιωμένους και υποταγμένους. Διαφορετικά, μόλις συνέλθει ο ηττημένος θα αρχίσει ξανά την επίθεση.