Ομολογώ ότι για τη συνήθη εμβέλεια των αναρτήσεών μου δεν περίμενα τέτοια θύελλα ανταπόκρισης και σχολίων, επαινετικών ή επιτιμητικών (στα όρια και του χυδαίου ορισμένα), σαν την κατάσταση που δημιούργησε το τελευταίο μου «φιλοσόφημα» περί του μυστηρίου της δημιουργίας του πρώτου κυττάρου.
Για να στεριώσω την καλή πίστη προς εμένα που μου έδειξαν οι φίλοι και να αποσείσω από πάνω μου την ομίχλη του θρησκόληπτου σκοταδιστή που μου φυσούν διάφοροι άλλοι, αμαθείς, ημιμαθείς, ξερόλες, και γενικά επιστούμπωνες (κατά την Κουτσαντώνειο ορολογία), να υπενθυμίσω ότι κατέχω και τις γνώσεις και την πείρα του μαχόμενου καθηγητή-βιολόγου για να μπορώ να διακρίνω ποια είναι αυτά που στέκουν στέρεα και αποδεδειγμένα από την επιστήμη και ποια όχι.
Για να πάρετε μια ιδέα περί της αφεντιάς μου να σας πω ότι έχω περάσει (και περνώ) μια ζωή στο εργαστήριο και στα μικροσκόπια μελετώντας κυρίως αυτό που ανήρτησα. Ζωντανούς μονοκύτταρους οργανισμούς δηλαδή. Πόσοι άραγε από τους «επιστούμπωνες» που μου έχυσαν δηλητήριο έχουν κολλήσει τέτοια ένσημα;
Και έρχονται λοιπόν όλοι αυτοί να μου κουνήσουν το δάκτυλο και να δασκαλέψουν τι; Κάτι που δεν γνωρίζουν και πολύ περισσότερο δεν έχουν καταλάβει για ποιο πράγμα ομιλώ;
Στην εποχή μας γινόμαστε μάρτυρες καινοφανών ριζοσπαστικών θεωριών που αμφισβητούν τα καθιερωμένα «φυσικά». Τι κβαντομηχανικές, τι κουάρκς, τι σκοτεινή ύλη, τι βαρυτικά κύματα, τι χορδές και υπερχορδές, τι παράλληλα σύμπαντα. Ολοι αυτοί που τα διακονούν, έστω κι αν δεν έχουν αποδειχθεί, είναι «άξιοι» λοιδωρίας; Όχι βέβαια. Φιλοσοφούν βάσει λογικής και καλώς εννοούμενης διαίσθησης συνεπικουρούντων κάποιων ομιχλωδών ενδείξεων.
Και στη δική μου την περίπτωση, όπου στοχάζομαι για το αδύνατον (βάσει στοιχείων που θα παρατεθούν, υπομονή) της τυχαίας δημιουργίας του πρώτου κυττάρου, του ασύλληπτης πολυπλοκότητας κυττάρου που μόνο βάσει ευφυούς σχεδιασμού μπορεί να συγκροτηθεί, θα ανεχθώ ρετσινιές ως θρησκόληπτου;
Οι ημιμαθείς και βιολογίζοντες πάλι με σταμπάρουν ως αρνητή της εξέλιξης. Δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Άλλο η εξέλιξη που οδηγεί στην ειδογένεση και άλλο η δημιουργία του πρώτου κυττάρου που κατόπιν θα ακολουθήσει εξελικτική πορεία (και για την εξέλιξη την οποία ασπάζομαι έχω παρατηρήσεις, υπομονή).
Κλείνω εδώ με το κλειδί της υπόθεσης που βρίσκεται στον πυρήνα του μυστηρίου. Επί τροχάδην λοιπόν. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν – ή δεν θέλουν να καταλάβουν οι κατήγοροί μου – είναι η προϋπόθεση της αμείωτης πολυπλοκότητας για να προκύψει το πρώτο κύτταρο. Προέκυψε έτοιμο καθόλα και αμέσως λειτουργικό με την ασύλληπτη πολυπλοκότητά του, δηλαδή παρεδόθη στον κόσμο άμεσα «με το κλειδί στο χέρι» και όχι συντιθέμενο σταδιακά κομμάτι μετά το κομμάτι. Γι’ αυτό αλληγορικά έγραψα ότι στην υπόθεση αυτή ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος αλλά εχθρός. Αν διαφωνούν επ’ αυτού πλανώνται. Και μάλιστα ας μάθουν ότι στο θέμα αυτό η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια, αν γνωρίζουν κάποια δημοσίευση που εγώ δεν γνωρίζω ας μου τη δείξουν και ταπεινά θα τους πλύνω τα πόδια.
Γιώργος Χώτος, Μάιος 2024