Οι επερχόμενες εθνικές εκλογές κατά την πεπατημένη προεκλογική ρήση είναι κρισιμότατες για την πορεία της Ελλάδας, όχι επειδή όπως και στις εκάστοτε προηγούμενες κρίνεται η πρόοδος ή η οπισθοδρόμηση, αλλά επειδή σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κρίνεται αν η διαφαινόμενη μετά μακρύ λήθαργο πατριωτική αφύπνιση των Ελλήνων είναι όντως υπαρκτή. Οι σημερινές συνθήκες με το πρωτόγνωρο στην υφήλιο πείραμα της παγκοσμιότητας αντιμετώπισης μιας πανδημίας, τον Ευρωπαϊκό πόλεμο που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ενεργειακό ξεγύμνωμα της Ευρώπης, τις απροκάλυπτα πλέον αυθάδεις στρατιές του ισλάμ ante portas (της εξουσίας), την υστερία της γουοκικής αποδόμησης των αξιών, την σύμπηξη δύο νέων γεωπολιτικών χώρων (χάρτλαντ και ρίμλαντ) σε τροχιά σύγκρουσης και πάνω, μα πάνω απ’ όλα, την υλοποιούμενη ήδη τουρκική επεκτατικότητα, θέτουν υποχρεωτικά την Ελλάδα προ του σταυροδρομίου με τον ένα οδοδείκτη να δείχνει μια ασφαλτοστρωμένη κατηφορική οδό μικρού μήκους που οδηγεί μετά από μια στροφή σε μια μη ορατή καταβόθρα και τον άλλο να δείχνει μια κακοτράχαλη μακριά ανηφοριά που όμως οδηγεί σε ένα εύφορο υψίπεδο με άφθονα νερά και απόρθητη καστροπολιτεία. Στο σταυροδρόμι αναμένουν δύο οδηγοί που ο καθένας απ’ τη μεριά του επιχειρεί να δελεάσει τον καταφθάνοντα ταξιδιώτη με τα υπέρ του κάθε δρόμου που καλείται να διαλέξει. Με αυτή τη νοητική προσομοίωση της εκλογικής μας προοπτικής, δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ότι ο οδοιπόρος χρειάζεται και μια βοήθεια κάποιου «σοφού» για να αποφασίσει ότι το συμφέρον του είναι ο κακοτράχαλος δρόμος που θα τον ωφελήσει στο τέλος και όχι ο άλλος όπου ξεκούραστα πολύ σύντομα και οδυνηρά θα τον αφανίσει οδηγώντας τον στο έρεβος της επιλεχθείσας πλάνης του.
Είναι καθιερωμένο πλέον και ίδιον του λαού μας να έχει ταυτίσει τη λεγόμενη αριστερά με την προοδευτικότητα και τον ανθρωπισμό και τη λεγόμενη δεξιά με την οπισθοδρόμηση και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Αυτά εν πολλοίς ήταν και είναι ιδεοληψίες που όσο και αν προβάλλονταν από την αριστερά ή αποκρύπτονταν από τη δεξιά, στην ουσία, και ειδικά από τη μεταπολίτευση και μετά, πολύ λίγη επαφή με την πραγματικότητα είχαν μια και η αριστερά απευθύνονταν στο θυμικό των ανθρώπων ενώ η δεξιά αστικώς κανονικοποιούμενη αποτελούσε την εγγύηση του οργανωμένου κράτους. Όμως η συνεχώς αυξανόμενη ενέργεια της αριστεράς, συνεπικουρούμενη (και τροφοδοτούμενη) από το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο των διανοουμένων της, τη στιγμή που η διανόηση της δεξιάς ήταν πρακτικά ανύπαρκτη, τελικά οδήγησαν την Ελληνική κοινωνία στον εθνομηδενισμό και στην καχυποψία απέναντι σε κάθε συντηρητικό σχέδιο, φθάνοντας τελικά στην απεμπόληση κάθε αξίας που δίνει νόημα στη ζωή και την αντικατάσταση του ορθολογισμού από μια ανέξοδη (και υστερόβουλη) αγωνιστικότητα και δικαιωματισμό για υλικά αγαθά και κανόνες που δεν ανταποκρίνονταν σε καμιά δημιουργική οντότητα.
Σιγά σιγά όμως και επίπονα, ήδη η μετα-μνημονιακή Ελλάδα αποτίναξε την πρώτη κρούστα του καταρράκτη της και ωθώντας τη δεξιά να βγει απ’ τη ντροπή της και το σύνδρομο κατωτερότητας που τη βασάνιζε, άρχισε να βλέπει καθαρά που την οδηγεί ο εθνομηδενισμός και όλα τα κακά που τον τρέφουν (σε άμυνα, οικονομία, υπογεννητικότητα, παιδεία). Και ναι μεν πολύ απέχουμε ακόμα από μια μοντέρνα έκδοση φιλελεύθερης δεξιάς ή τον πραγματικό πατριωτισμό της ελληνικής αριστεράς, όμως συγκριτικά με το παρελθόν η ίαση της παραφροσύνης της δεν φαντάζει αδύνατη. Πολύ γλαφυρά ο Γιώργος Ρακκάς σε προ μηνών άρθρο του επισήμανε την ανάγκη σύμπηξης ενός κεντρώου πολιτικού χώρου που μόνο όφελος θα επιφέρει στον τόπο. Όμως η πορεία προς το κέντρο είναι πολύ δύσκολη δεδομένου ότι απαιτείται ισαπόσταση από αριστερά και δεξιά και μη ικανοποιούμενης αυτής της προϋπόθεσης μια τέτοια επιχείρηση θα είναι θνησιγενής απορροφούμενη και εξαϋλούμενη από τον πλησιέστερο πόλο. Ένα λειτουργικό και χρήσιμο κέντρο μόνο όταν υπάρχει ροπή προς αυτό από τα δύο άκρα επιτελεί το ρόλο του, σε αντίθετη περίπτωση αποδυναμώνεται και τελικά εξαερώνεται. Στη σημερινή συγκυρία η δημιουργία του κεντρώου πόλου απαιτεί πολύ περισσότερη παραχώρηση χώρου από την αριστερά παρά από τη δεξιά. Η αριστερά που έχει αφεθεί να κυριαρχήσει σε κάθε έκφανση δραστηριότητας του λαού μας οφείλει να ανακρούσει πρύμνα γρηγορότερα από τη δεξιά και να εκλογικευθεί. Ο κεντρώος χώρος για να μπορέσει να αναπτύξει τον πατριωτικό και τον εθνικό του χαρακτήρα που θα επιφέρει και την ανάταξη της οικονομίας, της παιδείας, της υγείας και της δικαιοσύνης πρέπει να μην έχει βαρίδια ούτε αναστολές. Αν από τη δεξιά η ενεργειακή του τροφοδότηση φαίνεται αρκετά εύκολη, η προικοδότησή του από την αριστερά πρέπει να γίνει με τόλμη και ειλικρίνεια. Και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει εκουσίως (από την αριστερά) οφείλουμε όλοι εμείς οι ανησυχούντες να βιάσουμε την κατάσταση θέτοντας την αριστερά προ των ευθυνών (και ενοχών) της και να την «καταχεριάσουμε» για να τη συνεφέρουμε όχι για να γίνει «πραγματική» αριστερά (που δεν τη χρειαζόμαστε) αλλά για να γίνει απλώς ο αριστερός πόλος του κέντρου. Μας συμφέρει ως έθνος να κυριαρχεί το κέντρο ως παράγοντας και εγγυητής της ομοψυχίας και της προόδου με τη δεξιά και την αριστερά αναγκαίους ζυγοσταθμιστές του.
Σήμερα λοιπόν με τα πολιτικά κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας και την υποκρισία να δίνει ρεσιτάλ εκ μέρους της πλειονότητάς των, και συνάμα χωρίς κεντρώο πόλο, καλούμαστε να επιλέξουμε κάποια υγιή δύναμη που θα μαζέψει τα ερείπια που συσσωρεύθηκαν, θα οργανώσει την άμυνά μας έναντι του άρπαγα τούρκου και συνάμα θα ανατάξει την οικονομία μας, τη μόνη εγγύηση για την επιβίωσή μας και το καταλάγιασμα των καταστροφικών εξτρεμισμών.
Είναι άξιον απορίας το πόσο «ντροπαλή» είναι η διανόηση στην Ελλάδα στο να δηλώσει προτίμηση ψήφου για κάποιο κόμμα ή έστω να δηλώσει ξεκάθαρα τι είναι σωστό να εφαρμοστεί, πέρα από διακηρυκτικά γενικά μηνύματα αρχών και θέσμισης. Αν όμως η εξ’ ορισμού τολμηρή διανόηση (εξαιρουμένων των κομμουνιστών) δεν τολμά να εκφέρει γνώμη για το τι συμφέρει να ψηφίσουμε για το καλό της πατρίδας, τότε ποιος περιμένουμε να το κάνει; Τα πολιτικά κόμματα; Μα αυτά εκ φύσεως είναι διαφημιστές του εαυτού τους, οι πιστοί οπαδοί τους δεν χρειάζονται καθοδήγηση για να τα ψηφίσουν, έχουν προαποφασίσει βασιζόμενοι στην πεπατημένη της ιδεοληψίας, του συμφέροντος ή του μίσους για τον αντίποδά τους. Η διανόηση οφείλει να κατέβει από τα ουράνια του ρεμβασμού της και ως ξωμάχος της γης να σκάψει και να βρει τα θαμμένα σεντούκια με τις προγραμματικές θέσεις εκάστου κόμματος και να τις τοιχοκολλήσει (με επεξηγήσεις) για να καταλάβει ο λαός για ποιο σκοπό ζητούν την ψήφο του.
Σήμερα η ψήφος μπορεί να συμβάλλει στην ενδυνάμωση της πατρίδας αν στηρίξει κόμματα που επαγγέλλονται εν όλω (επιθυμητόν) ή έστω την πλειονότητα (αναγκαίος συμβιβασμός) των παρακάτω.
- Στήριξη των αμυντικών εξοπλισμών μας ακόμα και με οικονομικές θυσίες.
- Ριζοσπαστική αναδόμηση της φορολογίας με ενιαίο χαμηλό φορολογικό συντελεστή επί αγαθών και επί εισοδημάτων αφού αφαιρεθούν όλα τα έξοδα κάθε αγοράς αγαθού και υπηρεσίας.
- Πλήρης ψηφιοποίηση του κράτους και απλοποίηση της αδειοδότησης για ίδρυση οιασδήποτε επιχείρησης.
- Πάταξη με πραγματικές ποινές από ταχέως λειτουργούσα δικαιοσύνη κάθε είδους παρανομίας. Ουδεμία ανοχή στο έγκλημα οιασδήποτε μορφής απ’ όπου και αν προέρχεται.
- Στρατιωτική θητεία υποχρεωτική και καθολική στα 18 χρόνια ανδρών και γυναικών άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως και σταδιακή εφαρμογή της διαρκούς εφεδρείας.
- Κανονική αστυνομία στα πανεπιστήμια με εφαρμοστέο πειθαρχικό δίκαιο και ποινικό κώδικα επί καθηγητών και φοιτητών για οτιδήποτε διασαλεύει την οργάνωση, αποστολή και τάξη εντός αυτών, της ελευθερίας του λόγου και της διακίνησης ιδεών και μόνο αυτών απόλυτα κατοχυρωμένων.
- Αναδιοργάνωση της συνδικαλιστικής νομοθεσίας ώστε να λειτουργεί προς το πραγματικό συμφέρον των πολιτών και όχι για εκβιασμό και αποδιοργάνωση της κοινωνίας.
- Στήριξη και μεγέθυνση της αμυντικής βιομηχανίας για να γίνει η θερμοκοιτίδα και της ευρύτερης τεχνολογικής ανάπτυξης της Ελλάδας.
- Στήριξη του πρωτογενούς τομέα με πραγματικά κίνητρα προσέλκυσης των νέων σε σύγχρονες αγροτικές καλλιέργειες.
- Εθνική και πραγματική παιδεία με ολοήμερα σχολεία που θα έχουν αποστολή τη γενική ουσιαστική παίδευση των νέων με σεβασμό στην ιστορία, τη θρησκεία και την παράδοση του έθνους. Απεμπόληση της παραπαιδείας και εισαγωγή στα πανεπιστήμια μόνο αυτών που μπορούν να αντεπεξέλθουν σε απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών με μόνο ένα επιπλέον έτος δικαίωμα παράτασης των σπουδών τους.
- Στήριξη της οικογένειας και της γεννητικότητας με γενναία κλιμακούμενα φορολογικά κίνητρα των ουσιαστικά οικονομικώς αδυνάτων για το κάθε παιδί που θα ανατρέφουν.
- Δημόσιο μικρό, δυναμικό, ευέλικτο με κίνητρα για ανταμοιβή της εξαιρετικής απόδοσης και προσωποποιημένη αναζήτηση και καταλογισμό στους αδιάφορους ή τους ανίκανους επί ποινή ακόμα και απολύσεως.
- Αναδιοργάνωση του συστήματος υγείας με έμφαση στην πρωτοβάθμια υγεία και κίνητρα στους ιατρούς του δημοσίου για αποκλειστικότητα απασχόλησης μέσω μισθολογίου που αρμόζει στην αποστολή τους.
- Πλήρης, άτεγκτη και σταθερή αποτροπή του λαθροεισβολικού κύματος με παροχή ασύλου μόνο στους νομίμως εισερχόμενους και έχοντες δικαίωμα προς τούτο. Αμεση απέλαση των εισελθόντων παρανόμως. Πλήρης θωράκιση της χώρας προεξαρχούντος του Εβρου και «θαλάσσιο τείχος» στο Αιγαίο.
- Στήριξη του Σώματος της αστυνομίας με σωστή εκπαίδευση των οργάνων, φορητές κάμερες καταγραφής συμβάντων σε στολές και οχήματα και εφαρμογή ουσιαστικών κανόνων εμπλοκής προς αντιμετώπιση του εγκλήματος. Σύσταση δικαστικής αστυνομίας για την αντιμετώπιση της μικρής παραβατικότητας που ταλαιπωρεί την καθημερινότητα.
- Ηλεκτρονική ψηφοφορία παντού, από τα πανεπιστήμια έως τις εθνικές κάλπες για να διευκολυνθεί και η ψηφοφορία του απόδημου ελληνισμού.
- Καθαρός, δυνατός και κόσμιος λόγος από υποψήφιους πολιτικούς που έχουν δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην πραγματική ζωή, έχουν υπηρετήσει τη θητεία τους οι άρρενες και εμφορούνται από εθνικά ιδεώδη αποκλειομένων των υποστηρικτών του ναζισμού και της δικτατορίας κάθε τύπου (και του προλεταριάτου περιλαμβανομένης).
- Στήριξη του Κυπριακού και του απόδημου Ελληνισμού με οργασμό δραστηριοτήτων επαφής και συντονισμού. Ξεκάθαρη αντιμετώπιση των τουρκικών διεκδικήσεων προς αποφυγή επανάληψης της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών.
- Πλήρης στήριξη της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ελληνικής επικράτειας και στήριξης της ενεργειακής συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου – Ισραήλ και γειτονικών αραβικών χωρών. Αμεση προτεραιότητα η κατασκευή του αγωγού East-Med.
Τα παραπάνω αρκούν ως βασικά και ριζοσπαστικά μέτρα ή απαιτήσεις για την ανάταση του Ελληνικού κράτους. Ο κατάλογος μπορεί να εμπλουτιστεί και με άλλα ζητούμενα όπως ο πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας και πολιτείας, αναθεώρησης του συντάγματος για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας κ.λπ. αλλά κάπου πρέπει να δοθεί προτεραιότητα προκειμένου να καταστεί εμφατικό το άμεσο.
Γιώργος Χώτος, Απρίλιος 2023