ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ ΤΟΥ ΟΚΑΜ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ ΤΟΥ ΟΚΑΜ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

Κατακλυζόμαστε από απόψεις, γνώμες, ισχυρισμούς και λοιπά ψυχοδιεργετικά στο facebook και στα άλλα μέσα ελεύθερης δημοσιοποίησης. Επιπλέον και σε κατά τεκμήριο έγκυρα μέσα όπως εφημερίδες ή τηλεόραση (που το βασικό κίνητρο μην κρυβόμαστε, είναι η αυτοπροβολή, το ‘χω αναλύσει) διάφοροι μας εντυπωσιάζουν με ανατρεπτικές θέσεις.

Το πράγμα γίνεται διασκεδαστικότερο (αν όχι εξοργιστικό) με διάφορους «προχωρημένους» που το τραβούν στα άκρα. Πέραν του ότι κριτικάρουν και κατακεραυνώνουν τους πάντες και τα πάντα, μπορούν να αποβούν και επικίνδυνοι λοξοδρομώντας την όποια σωστή άποψη πάνε να διαμορφώσουν άνθρωποι με ημιμάθεια, ανασφάλεια και γενικά κάθε είδους νοητική ανεπάρκεια, αν τύχει να «πέσουν» πάνω τους πριν από άλλους που τους αξίζει προσοχή.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ως μόνο αντίδοτο μπορώ να τους συμβουλεύσω να ακολουθούν τον λεγόμενο ΚΑΝΟΝΑ (ΞΥΡΑΦΙ) ΤΟΥ ΟΚΑΜ που επιδεχόμενος ποικίλες ερμηνείες με λίγα λόγια λέει, ότι σε πιθανό δίλημμα του ποιο είναι το σωστό, τελικά ας επιλέξουμε το πιο προφανές και απλό. Μη μου αρχίσετε τώρα ότι άλλο είναι το νόημα του Οκαμ και τα τοιαύτα. Εχει κι  άλλες ερμηνείες το ξέρω, αλλά το υπεραπλουστεύω.

Μερικά παραδείγματα.

Γράφει ένας περισπούδαστος στηρίζοντας τον Χίτλερ, ότι δεν έφταιγε αυτός, οι άλλοι έφταιγαν και τον ανάγκασαν να πολεμήσει. Λίγο ιστορία να ξέρεις, ο κανόνας του Οκαμ θα σου δώσει την απάντηση για το αν έχει  δίκιο ή όχι ο συγκεκριμένος αποψάκιας.

Συνωμοσιολογίας το ανάγνωσμα τώρα. Παγκόσμια συνομωσία ο covid. Τα εμβόλια το ίδιο. Θέλουν να μας ξεκάνουν. Θέλουν να διαλύσουν τα εργασιακά. Οι Τούρκοι μπλοφάρουν, αν κινηθούν οι Αμερικάνοι θα τους σταματήσουν. Ο Βλαδίμηρος δεν φταίει οι δυτικοί τον ανάγκασαν να εισβάλλει. Τη Χαμάς την έσπρωξε στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου η μοσάντ. Θέλουν να διαλύσουν τα δημόσια ΑΕΙ. Οι μουσουλμάνοι δεν αποτελούν κίνδυνο για την Ευρώπη. Ο Στάλιν είχε δίκιο. Ο Μάο το ίδιο, το Περλ-Χάρμπορ το επιδίωξε ο Ρούσβελτ. Απάτη η προσσελήνωση.  Ο Μαρινάκης νοιάζεται για τον αθλητισμό (να γίνω και λίγο λαϊκάτζας κι εγώ). Και ότι άλλο γενικώς βάλει ο νους σας.

Δεν υπονοώ βέβαια ότι για τέτοια σαν τα παραπάνω πρέπει να εξοβελίζεται η ανάλυση, κάθε άλλο, απλώς συνιστώ μια σωστή βάση εκκίνησης για την αποφυγή της γραφικότητας, της γελοιότητας και της τάσης για λιποθυμία που μπορούν να επιφέρουν σε κάποιον υγιώς σκεπτόμενο τέτοιες απόψεις για τα πανηγύρια που θα εκφράσει ο αποψάκιας που τις ψώνισε από τα πανηγύρια.