—-Συμμετέχω (ή σύρομαι) συχνά σε συζητήσεις εξήγησης του κόσμου από αυθεντίες της γεωστρατηγικής, ιστορίας, όπου στο ειδικό πεδίο των Ελληνορωσικών σχέσεων η βαρύγδουπη γνωμάτευσή τους εν πολλοίς συνοψίζεται στο εξής:
—-«Αν η Ελλάδα δεν συμμετείχε στην εκστρατεία της Ουκρανίας το 1919 για να πολεμήσει τους μπολσεβίκους, δεν θα στήριζε κατόπιν ο Λένιν τον Κεμάλ για να μας νικήσει το 1922 στη Μικρασιατική μας εκστρατεία».
—-Δηλαδή κατά την άποψη αυτών των ιστορικών αναλυτών περιωπής (και ω τι σύμπτωση, άπαντες αριστεροί, σοβιετόφιλοι, ρωσόφιλοι, ακόμα και πουτινόφιλοι), η Ελλάδα φέρθηκε μπαμπέσικα στη Ρωσία, την πολέμησε χωρίς λόγο και δίκαια μετά η Ρωσία την εκδικήθηκε στηρίζοντας τους Τούρκους. Μάλιστα δείχνουν και μια χαιρεκακία για το πάθημά μας.
—-Δεν τους κατηγορώ για μεροληψία, είναι πλέον στα γονίδιά τους η παντοειδούς τύπου ρωσολατρεία. Όμως θα τους μειώσω χαρακτηρίζοντάς τους ως ανεπαρκείς για λογική κατανόηση της ιστορίας με το εξής.
—-ΠΟΙΑ ΕΧΘΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΕΔΕΙΞΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΕ ΜΙΚΡΟΝΟΕΣ; Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΞΕΣΤΡΑΤΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΤΗΝ ΤΣΑΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
—-Ποιος μπορούσε με σιγουριά να προβλέψει τότε ότι οι μπολσεβίκοι θα παγίωναν την εξουσία τους και θα γίνονταν κοσμοκράτορες; Το τοπίο ήταν τόσο θολό, η μάχη για την εξουσία τόσο ρευστή που όλοι είχαν πιθανότητες επικράτησης.
Αλλωστε, το Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα σε καμία ουσιαστική μάχη δεν ενεπλάκη και θα μπορούσαμε να πούμε ότι «πήγε, είδε και απήλθε».
—Και από την άλλη, πως οι μπολσεβίκοι και ο Λένιν, αυτοί οι διαπρύσιοι κήρυκες του διεθνισμού πήγαν να στηρίξουν τον Κεμάλ και το τουρκικό εθνικιστικό του σχέδιο για μια Τουρκία απαλλαγμένη μέσω εθνοκάθαρσης από άλλες μειονότητες; Δεν βλέπετε την υποκρισία, τον καιροσκοπισμό και τον ύπουλο τρόπο που έκτοτε χαρακτηρίζει τη λατρεμένη σας σοβιετία και τη σημερινή πουτινορωσία που δεν κρύβει την απληστία της;