Ποιοι είμαστε εμείς οι απλοί πολίτες που μπορούμε να κρίνουμε τις αποφάσεις των μεγάλων ηγετών Γαλλίας, Καναδά, Ηνωμ. Βασιλείου και Αυστραλίας που ανακοίνωσαν την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους; Ισως όμως από την άποψη της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης που έστω και δαιδαλωδώς επηρεάζει τις αποφάσεις των ηγεσιών, αξίζει η κριτική και η αποτίμηση τέτοιων αποφάσεων.
Γιατί λοιπόν στερείται ρεαλισμού η αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους.
- Η Χαμάς εξακολουθεί να είναι αφοσιωμένη στην καταστροφή του Ισραήλ και δεν πρόκειται να συμβιβαστεί.
- Η Παλαιστινιακή Αρχή είναι αδύναμη, διεφθαρμένη και δεν μπορεί να λειτουργήσει με διαφανείς θεσμούς.
- Η Χαμάς και η Φατάχ είναι διαιρεμένες από το 2007, με τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη να είναι πλήρως διαιρεμένες.
- Δεν υπάρχει ενιαία κυβέρνηση που να μπορεί να κυβερνά όλες τις παλαιστινιακές περιοχές και να διατηρεί την τάξη.
- Τα σύνορα δεν είναι σταθερά και δεν πληρούνται οι βασικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη κρατικής υπόστασης.
- Η ξεχωριστή εθνική ταυτότητα των Παλαιστινίων εμφανίστηκε μετά τα μέσα του 20ου αιώνα και καθορίζεται ως τέτοια μόνο ως προς την αντίθεσή της προς το Ισραήλ.
- Η Χαμάς έχει διαλύσει ανεξάρτητους θεσμούς στη Γάζα.
- Η αναγνώριση ενός κράτους μετά από επιθέσεις με μαζικές απώλειες θα μπορούσε να αποτελέσει επικίνδυνο παράδειγμα για άλλες ομάδες και μάλιστα ξεκάθαρα εθνικές που παλεύουν για αυτονομία (Σιχ της Ινδίας, Ταμίλ της Σρι Λάνκα, Κούρδοι Τουρκίας-Ιράκ-Ιράν-Συρίας, Ιγκμπο Δ. Αφρικής, Ζουλού Ν. Αφρικής, Χαζάροι Αφγανιστάν, Καταλανοί και Βάσκοι Ισπανίας, Κασμιριανοί Ινδίας, Βέρβεροι Μαρόκου, Ροχίνγκα της Μυανμάρ, Τσετσένοι Ρωσίας.).
- Η οικοδόμηση μιας σταθερής, δημοκρατικής κυβέρνησης θα απαιτούσε δεκαετίες, όχι γρήγορες ανακοινώσεις.
Εάν οι χώρες αναγνωρίσουν το Κράτος της Παλαιστίνης, αυτό θα πρέπει να εξαρτάται από όλα τα ακόλουθα:
(1) Όλοι οι Ισραηλινοί όμηροι θα ελευθερωθούν χωρίς όρους και η Χαμάς θα κηρυχθεί παράνομη, θα χάσει κάθε πολιτική εξουσία και θα αφοπλιστεί, ενώ στην πράξη θα υπάρχει εκεχειρία και στις δύο κατευθύνσεις. Δεν θα εκτοξεύονται «αδέσποτοι» πύραυλοι από τη Γάζα.
(2) Η Παλαιστίνη δεσμεύεται ανοιχτά να ζει σε μόνιμη ειρήνη δίπλα στο Ισραήλ.
(3) Εγγυάται την ελεύθερη πρόσβαση όλων των ανθρώπων όλων των θρησκειών σε όλους τους ιερούς τόπους. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποκλείει τους Εβραίους από την επίσκεψη σε οποιονδήποτε ιερό τόπο ανά πάσα στιγμή.
(4) Ακυρώνει κάθε νόμο ή κανονισμό ή «φετφά» που απαγορεύει την πώληση περιουσίας σε Εβραίους. Οι σημερινοί περιορισμοί στην πώληση περιουσίας σε Εβραίους, οι οποίοι ανάγονται στην εποχή της Ιορδανίας, είναι αδικαιολόγητοι και ανήθικοι.
(5) Με την αναγνώριση ενός Κράτους, όλες οι αξιώσεις για «καθεστώς πρόσφυγα» των Παλαιστινίων οπουδήποτε εντός της Παλαιστίνης θα ακυρωθούν οριστικά.
Άλλωστε, οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να είναι πολίτες της Παλαιστίνης και πρόσφυγες ταυτόχρονα. Τέλος και η βοήθεια του ΟΗΕ/UNWRA/προσφύγων.
Θα επιμείνουν αυτές οι χώρες σε μια δημοκρατική Παλαιστίνη και στη διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών ή είναι διατεθειμένες να αναγνωρίσουν ένα ακόμη μουσουλμανικό αυταρχικό κράτος απαρτχάιντ; Και υπ’ όψη να μην ξεχνάμε κάτι πολύ σοβαρό. Η αναγνώριση ενός κράτους δεν είναι μια απόφαση του τύπου «γίνεται, και αν μετανιώσω ξεγίνεται». Δεν υπάρχει undone εδώ. Αν αυτό που αναγνωρίζεις ως κράτος φαντασιωνόμενος δικά σου δημοκρατικά πρότυπα αποδειχθεί «μία από τα ίδια ισλαμιστικό» δεν υπάρχει επιστροφή.
Πού θα είναι η πρωτεύουσα αυτού του κράτους; Ποιο θα είναι το καθεστώς ελέγχου της Γάζας από τη Χαμάς μετά την ανεξαρτησία; Γνωρίζουν ότι η Χαμάς δεν θα συμφωνήσει με το νούμερο 1. Γνωρίζουν ότι η Παλαιστινιακή Αρχή δεν μπορεί να συμφωνήσει με τα: 2-3-4-5. Κι όμως προβάλλουν τη δημοκρατική τους αφέλεια (πονηράδα μάλλον) πάνω στον ισλαμικό φονταμενταλισμό.